ಶಿವಮೊಗ್ಗ, ಸೆ.28:
ಶಿವಮೊಗ್ಗ ಜಿಲ್ಲಾಧಿಕಾರಿ ಕಛೇರಿಯಲ್ಲಿ ಪ್ರಥಮದರ್ಜೆ ಸಹಾಯಕನಾಗಿ ಕೆಲಸ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದ, ಕೆಲಸ ಹಾಗೂ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಶಿಸ್ತಿನ ನೌಕರ ಗಿರಿರಾಜ್ ನಿಗೂಢವಾಗಿ ನಾಪತ್ತೆಯಾಗಿದ್ದಾರೆ.
ಶಾಸಕರ ಹಾಗೂ ಸಂಸದರ ಅನುದಾನ ಬಳಕೆ ವಿಭಾಗದಲ್ಲಿ ಕೆಲಸ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದ ಅವರು ನಾಪತ್ತೆಯಾಗುವ ಮುನ್ನ ರಾಜ್ಯದ ಕಾರ್ಯದರ್ಶಿಗಳಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬರಾದ ಶಾಲಿನಿ ರಜನೀಶ್ ಹಾಗೂ ಡಿಸಿ ಮತ್ತಿತರರ ಬಗ್ಗೆ ಹಾಗೂ ಮುಂದಿನ ಬದುಕಲ್ಲಿ ಮಗಳು, ಅಮ್ಮ, ಹೆಂಡತಿ, ಅಣ್ಣ ಹಾಗೂ ಇತರರ ಬಗ್ಗೆ ತಿಳಿ ಮಾತು ಹೇಳಿದ್ದಾರೆ.
ಅವರ ಪೋನ್ ಭದ್ರಾವತಿ ತಾಲ್ಲೂಕು ಎರೆಹಳ್ಳಿ ಬಳಿ ಸ್ವಿಚ್ ಆಫ್ ಆಗಿದ್ದು, ಅವರು ವಾಟ್ಸಪ್ ನಲ್ಲಿ ಪತ್ರ ಬರೆದ ಮೇಲೆ ಎಲ್ಲಿದ್ದಾರೆಂದು ತಿಳಿದು ಬಂದಿಲ್ಲ.
ಈ ವಿಚಾರದ ಬಗ್ಗೆ ಇಡೀ ಜಿಲ್ಕಾಡಳಿತ ಗಾಬರಿಯಾಗಿದ್ದು, ಅವರ ಹುಡುಕಾಟ ನಡೆಸುತ್ತಿದೆ.
ವಾಟ್ಸಪ್ ನಲ್ಲಿ ಹರಿದಾಡಿದ ಅವರದೆನ್ನುವ ಮಾಹಿತಿ ಹಾಗೂ ಅವರ ಪಟ ನಿಮ್ಮ ಮುಂದಿದೆ…. ಮುಂದಿನ ಸುದ್ದಿ ಶುಭವಾಗಿರಲಿ ಎಂಬ ನಿರೀಕ್ಷೆಯೊಂದಿಗೆ…..

ನನ್ನನ್ನು ಯಾರೂ ಹುಡುಕುವ ಪ್ರಯತ್ನ ಮಾಡಬೇಡಿ, ನಾನು ಆತ್ಮಹತ್ಯೆ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಲು ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದೇನೆ. ನನ್ನ ಸಾವಿಗೆ ACS ಆದಂತಹ ಡಾ: ಶಾಲಿನಿ ರಜನೀಶ್.,IAS, ರವರೆ ನೇರ ಕಾರಣ. ನಾನು ಜಿಲ್ಲಾಧಿಕಾರಿಗಳ ಆಪ್ತ ಶಾಖೆಯನ್ನು ಬಿಟ್ಟ ನಂತರ ಶಿವಮೊಗ್ಗ ಜಿಲ್ಲಾಧಿಕಾರಿಗಳ ಕಛೇರಿಯಲ್ಲಿ KLLADS ಶಾಖೆಯನ್ನು ನೋಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದು, ಇತ್ತೀಚಿನ ವರ್ಷಗಳಲ್ಲಿ ಅಂದರೆ 2018-19 ರಿಂದೀಚೆಗೆ ಪೂರ್ಣ ಪ್ರಮಾಣದ ಅನುದಾನವನ್ನು ಬಿಡುಗಡೆ ಮಾಡದೆ, ಅರ್ದಂಬರ್ದ ಅನುದಾನ ಬಿಡುಗಡೆ ಮಾಡಿ ಪಿ.ಡಿ ಖಾತೆಯಲ್ಲಿರುವ ಅನುದಾನವನ್ನು ಬಳಕೆ ಮಾಡಿ ಎಂದು ಪ್ರತಿಬಾರಿ ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದು, ಆದರೆ ನಾನು ಈ ಬಗ್ಗೆ ನಮ್ಮ ಜಿಲ್ಲೆಯಲ್ಲಿ ವರ್ಷವಾರು ಪ್ರತಿ ಶಾಸಕರವಾರು ಅನುದಾನದ ಖರ್ಚು-ವೆಚ್ಚಗಳನ್ನು ನಿರ್ವಹಿಸಿಕೊಂಡು ಬರುತ್ತಿದ್ದು, ಪಿ.ಡಿ ಖಾತೆಯಲ್ಲಿರುವ ಹಣದಲ್ಲಿ ಹೇಗೆ ವೆಚ್ಚಭರಿಸಬೇಕೆಂದು ನಿರ್ದೇಶನ ಕೋರಿ ಪತ್ರ ಬರೆದಿದ್ದು, ಇದಕ್ಕೆ ಇದುವರೆಗೂ ಯಾವುದೇ ಉತ್ತರ ಬಂದಿಲ್ಲ. ಹೀಗಿರುವಾಗ ಕೆಳ ಹಂತದ ನೌಕರರಾದ ನಾವು ಮೇಲಧಿಕಾರಿಗಳ ಸ್ಪಷ್ಟ ನಿರ್ದೇಶನವಿಲ್ಲದೆ ಹಣವನ್ನು ಹೇಗೆ ಬಳಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಸಾಧ್ಯ? ಇದು ಕಡತಗಳು ಹಾಗೇ ಬಾಕಿ ಉಳಿಯಲು ಹಾಗೂ ನನ್ನ ಸಾವಿಗೆ ನೇರ ಕಾರಣ. ಕೆಳ ಹಂತದ ನೌಕರರ ಕೆಲಸದ ಒತ್ತಡ ದೊಡ್ಡವರಿಗೆ ಗೊತ್ತಾಗುವುದಿಲ್ಲ. ಕೆಲ ಶಾಸಕರು ಬಂದು ನೀವು ದುಡ್ಡು ಬಿಡುಗಡೆ ಮಾಡುತ್ತಿಲ್ಲವೆಂದು ಕೇಳಿದ್ದಾರೆ. ಆದರೆ ಇದಕ್ಕೆ ಪೂರ್ಣ ಹಣ ಬಿಡುಗಡೆಯಾಗದಿರುವುದೇ ಕಾರಣ. ಬಿಡುಗಡೆಯಾಗದಿದ್ದರೆ ನಾನೇನು ಮಾಡಬೇಕು ಸ್ವಾಮಿ? ಹಣ ಪೂರ್ತಿ ಬಿಡುಗಡೆಯಾಗಿದ್ದಿದ್ದರೆ, ಆಗಿನ ಕೆಲಸಗಳು ಆಗಿಂದ್ದಾಗ್ಗೆ ಆಗುತ್ತಿದ್ದವು. ಹಣ ಬಿಡುಗಡೆ ಮಾಡದೇ progeess ಮಾಡಿ ಅಂದ್ರೆ ಏನು ಮಾಡ್ಬೇಕು? ಬೇಕಿದ್ದರೆ ಸರಿಯಾಗಿ ಕ್ಯಾಷ್ ಬುಕ್ ಅನ್ನು ನಿರ್ವಹಿಸಿದ ಜಿಲ್ಲೆಗಳಿಗೆ ನೇರವಾಗಿ ಕೇಳಬಹುದು. ಮಾನ್ಯ ಶಾಸಕರುಗಳು ವಿಧಾನಸಭೆ/ ವಿಧಾನಪರಿಷತ್ತಿನಲ್ಲಿ LA questions ಕೇಳಿದರೆ ಅವರು ಕೇಳಿರುವ ಪ್ರಶ್ನೆಯೇ ಒಂದು, ಆದರೆ ಇವರು ಇವರ ಕಛೇರಿಯಿಂದ ಕೇಳಿರುವ ಮಾಹಿತಿಯೇ ಬೇರೆ, ಒಂದಕ್ಕೊಂದು ತಾಳೆಇಲ್ಲ. ಹೀಗೆ ಇವರು ಇವರಿಗೆ ಬೇಕಾದಂತೆ ಆಟವಾಡುತ್ತಾರೆ. ಸರ್ಕಾರದ ಹಂತದಲ್ಲಿ ಇವರು ಮಾಡಿದ್ದೆ ಸರಿ ಎನ್ನುವಂತೆ ಮಾಡುತ್ತಾರೆ. ಕೆಳಹಂತಕ್ಕೆ ಸರಿಯಾದ ಮಾರ್ಗದರ್ಶನವನ್ನು ನೀಡದೆ ಸಿದ್ದ ಸರ್ಕಾರದ ಕಾಮಗಾರಿಗಳನ್ನು ನೀಡಿರುವುದು ₹.25.00ಕೋಟಿ ಆದರೆ ನಮ್ಮಲ್ಲಿದ್ದುದು ₹.13.00ಕೋಟಿ. ಇದ್ದುದರಲ್ಲೇ ಮಾಡಬಹುದಿತ್ತು. ಆದರೆ ಹೆಚ್ಚಿನದನ್ನು ಕೊಡುವ ಅಗತ್ಯವೇನಿತ್ತು? ಇವರಿಗೆ ಯಾರಾದರೂ ನಮಗೆ ಕೊಡಿ ಎಂದು ಕೇಳಿದ್ದರಾ? ಅನುದಾನಕ್ಕೆ ಆತಂಕಪಡುವ ಅಗತ್ಯವಿಲ್ಲ ಕೆಲಸ ನಿರ್ವಹಿಸಿ. ಅನುದಾನದ ಕೊರತೆ ಇಲ್ಲ ಕಾಮಗಾರಿ ಮಾಡಿ ಎಂದು ಹೇಳಿರುತ್ತಾರೆ. ಆದರೆ ಈಗ ದುಡ್ಡು ಕೇಳಿದರೆ ಇರೋದನ್ನ ಖರ್ಚು ಮಾಡಿ ಅಂತಾರೆ. ಅದು ಹೇಗೆ? ನಾನು ಇದರಿಂದಾಗಿ ಮನನೊಂದು ಈ ರೀತಿ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದೇನೆ. ಆದರೆ ಪಾಪ ಆ ಕಾಮಗಾರಿಗಳನ್ನು ನಿರ್ವಹಿಸಿದ ಕಂಟ್ರಾಕ್ಟರ್ ಗಳ ಸಮಸ್ಯೆ ಹೇಳ ತೀರದು. ಪ್ರತಿ ನಿತ್ಯ ನನ್ನ ಬಳಿ ಬಂದು ಅವರ ಬವಣೆಯನ್ನು ಹೇಳುತ್ತಾರೆ. ಕಣ್ಣೀರಿಡುತ್ತಾರೆ. ನನಗಂತೂ ದಿನಾ ಹೇಳಿ ಹೇಳಿ ಸಾಕಾಗಿ ಹೋಗಿದೆ. ಒತ್ತಡದಿಂದ ಬದುಕುವುದಾಗಿದೆ. ಈ ಬಾಕಿ ಅನುದಾನವನ್ನು ಬಿಡುಗಡೆ ಮಾಡಲು ಹಲವಾರು ಬಾರಿ ಪತ್ರ ಬರೆದಿದ್ದರೂ ಪ್ರಯೋಜನವಾಗಿಲ್ಲ. ಪತ್ರಗಳಿಗೆ ಉತ್ತರವಂತೂ ಇಲ್ಲವೇ ಇಲ್ಲ. ನಾನೇನು ಮಾಡಲಿ ಈ ಸಮಸ್ಯೆಗೆ? ಎಲ್ಲಾ ಮೇಲಧಿಕಾರಿಗಳು ತಮ್ಮ ಕೆಳ ಹಂತದ ನೌಕರರ ಸಮಸ್ಯೆಯನ್ನು ಆಲಿಸುವುದೇ ಇಲ್ಲ. ರಾತ್ರಿ 12-00ಗಂಟೆಯೊಳಗೆ ಈ ಮೇಲಧಿಕಾರಿಗಳಿಗೆ ವರದಿ ಬೇಕು, ಆದರೆ ಕೆಳ ಹಂತದ ನೌಕರರಾದ ನಾವು ನಮಗೆ ಹೆಂಡತಿ ಮಕ್ಕಳಿರುವುದಿಲ್ಲವೇ? ನಮಗೂ ನಮ್ಮ ಸಂಸಾರದೊಂದಿಗೆ ಇರಬೇಕೆಂಬ ಆಸೆ ಇರುವುದಿಲ್ಲವೇ? ಆದರೆ ಇವರು ಮಾತ್ರ ರಾತ್ರಿ12-00ಗಂಟೆಯಾದರೂ ಸರಿ ವರದಿ ಬೇಕೆಂದು ಎಂದು ಕೆಳ ಹಂತದ ನೌಕರರಿಗೆ ಹೇಳಿ, ಒತ್ತಡ ಹಾಕಿ ತಾವು ಮಾತ್ರ 5-30ಕ್ಕೆ ಸರಿಯಾಗಿ ಮನೆಗೆ ಹೋಗಿ ತಮ್ಮ ಸಂಸಾರದೊಂದಿಗೆ ಹಾಯಾಗಿ ಇರುತ್ತಾರೆ. ಪ್ರತಿ ನಿತ್ಯ ನಡೆಯುತ್ತಿರುವುದು ಇದೆ. ಕೆಳ ಹಂತದ ನೌಕರರ ಸಮಸ್ಯೆಗಳನ್ನು ಕೇಳುವವರೇ ಇಲ್ಲ. ಕೇಳುವುದೂ ಇಲ್ಲ. ಏಕೆಂದರೆ ಇವರಿಗೆ ಅದು ಬೇಕಿಲ್ಲ. ಕೆಳಹಂತದವರು ಇವರ ಆಳುಗಳು ಇವರು ಹೇಳಿದಂತೆ ರಾತ್ರಿ 12-00ಗಂಟೆಗೆ ಎಂದರೆ 12-00ಗಂಟೆಗೆ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ 6-00ಗಂಟೆಗೆ ಎಂದರೆ 6-00ಗಂಟೆಗೆ ರಿಪೋರ್ಟ್ ರೆಡಿ ಮಾಡಿ ಇವರ ಮುಂದೆ ಇಡಬೇಕು. ರಾತ್ರಿ-ಹಗಲೆನ್ನದೆ ರಜಾ ದಿನಗಳೆನ್ನದೇ, ನಾವು ಕೆಲಸ ಮಾಡುತ್ತಲೇ ಇರುತ್ತೇವೆ. ಮೇಲಧಿಕಾರಿಗಳಿಗೆ ಬೇಕಿರುವುದು ಇಷ್ಟೆ. ನಮ್ಮ‌ಕಷ್ಟ ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ಅವರೇನು ಮಾಡುತ್ತಾರೆ. ನಿಮ್ಮಲ್ಲಿ ಸಮಸ್ಯೆ ಏನಾದರೂ ಇದೆಯೇ, ಕೆಲಸ ಮಾಡಲು ಆಗುತ್ತಿದೆಯೇ ಎಂದು ಯಾವಮಾತುಗಳು ಮೇಲಾಧಿಕಾರಿಯೂ ಇದುವರೆಗೂ ಒಂದು ಮಾತು ಕೇಳಿಲ್ಲ, ಕೇಳುವುದೂ ಇಲ್ಲ. ಅದು ಅವರಿಗೆ ಬೇಕಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ಇತ್ತೀಚೆಗೆ ಬಂದ ನಾಗೇಂದ್ರ ಹೊನ್ನಳ್ಳಿ ಸರ್ ಮಾತ್ರ ಕೇಳಿದ್ರು. ಒಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬರಿಗೆ 5-10ಸೆಕ್ಷನ್ ಗಳನ್ನು ಹಾಕಿ ನೀನು ಮಾಡ್ಬೇಕು ಅಷ್ಟೆ ಎನ್ನುತ್ತಾರೆ. ಕೆಳ ಹಂತದ ನೌಕರರ ಕಷ್ಟ ಕೇಳುವವರೇ ಇಲ್ಲ. ಒಬ್ಬ ನೌಕರರಿಗೆ ಒಂದು ಸೆಕ್ಷನ್ ಕೊಟ್ಟು ನೀನು ಏಕೆ ಮಾಡಿಲ್ಲ ಎಂದು ಕೇಳಲಿ ಆಗ ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬ ನೌಕರರೂ ಉತ್ತರ ನೀಡುತ್ತೇವೆ. ಇದು ಮೇಲಧಿಕಾರಿಗಳ ದಬ್ಬಾಳಿಕೆ ಆಯ್ತು. ಹೀಗೇ ಪ್ರತಿ ನಿತ್ಯ ಒತ್ತಡದಿಂದ ಕೆಲಸಮಾಡುವ ಪರಿಸ್ಥಿತಿ ಉಂಟಾಗಿದೆ. ಇದಕ್ಕೇನು ಮಾಡಬೇಕು? ಪಾಪ ನಮ್ಮನ್ನು ನಂಬಿ ಮದುವೆ-ಮಕ್ಕಳನ್ನು ಮಾಡಿಕೊಂಡ ನಮ್ಮ ಹೆಂಡತಿಯರ ಪಾಡು ದೇವರಿಗೆ ಗೊತ್ತು. ಕೆಲಸದ ಒತ್ತಡದಲ್ಲಿ ಅವರಿಗೆ ಬೈದು ರೇಗಾಡುತ್ತಾ ಕಛೇರಿಗೆ ಹೋಗುವುದು. ಅಲ್ಲೂ ಸಮಾಧಾನ ವಿಲ್ಲದೆ ಒತ್ತಡದಲ್ಲಿ ಕೆಲಸ ಮಾಡುವುದು. ಪಾಪ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಅವರಿಗೂ ನೆಮ್ಮದಿ ಇಲ್ಲ, ಇತ್ತ ಕಛೇರಿಗೆ ಹೋಗುವ ನಮಗೂ ನೆಮ್ಮದಿ ಇಲ್ಲ. ಮಗಳನ್ನಂತೂ ಮಾತನಾಡಿಸುವ ಪುರುಸೋತ್ತೇ ಇರುವುದಿಲ್ಲ. ಮನೆಯಲ್ಲಿರುವ ಅಮ್ಮನನ್ನೂ ಅಷ್ಟೆ. ಅಕ್ಕ-ಅಣ್ಣಂದಿರನ್ನೂ ಅಷ್ಟೆ. ಕಛೇರಿಯಲ್ಲಿನ ಸಹೋದ್ಯೋಗಿಗಳಿಗೂ ಅಷ್ಟೆ. ಯಾರನ್ನೂ ಮಾತನಾಡಿಸುವ ಪುರುಸೋತ್ತೆ ಇರುವುದಿಲ್ಲ. ಹೀಗಿರುವಾಗ ನನ್ನಂತವನು ಬದುಕಿರಬಾರದು.. ಪಾಪ ಎಲ್ಲರೂ ಒಳ್ಳೆಯವರು ಆದರೆ ಮೇಲಧಿಕಾರಿಗಳು ಹಾಕುವ ಒತ್ತಡಕ್ಕೆ ಮಣಿದು, ಕೆಳ ಹಂತದ ನೌಕರರು ಕೆಲಸ ನಿರ್ವಹಿಸಬೇಕಾದ ಅನಿವಾರ್ಯತೆ ಇದೆ.
ನನ್ನ ಅಮ್ಮ, ಹೆಂಡತಿ, ಮಗಳು, ಅಕ್ಕ, ಅಣ್ಣ ಕಛೇರಿಯ ಎಲ್ಲ ನನ್ನ ಆತ್ಮೀಯ ಸಹೋದ್ಯೋಗಿಗಳು, ಕಾಶಿ, ವಿಜಯಣ್ಣ ಎಲ್ಲರೂ ನನ್ನನ್ನು ಕ್ಷಮಿಸಿ ಮಧ್ಯದಲ್ಲೆ ನಾನು ನಿಮ್ಮನ್ನೆಲ್ಲ ಬಿಟ್ಟು ಹೋಗುವ ಅನಿವಾರ್ಯತೆ ಬಂದಿದೆ. ಇದು ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬರಿಗೂ ಅರ್ಥವಾಗಬೇಕು. ಕೆಳಹಂತದವರಿಗೆ ಎಷ್ಟು ಕಷ್ಟ ಎಷ್ಟು ಒತ್ತಡದಿಂದ ಕೆಲಸ ನಿರ್ವಹಿಸುತ್ತಿದ್ದಾರೆ ಎಂದು. ಇತ್ತೀಚೆಗೆ ನನಗೆ ಆರೊಗ್ಯದ ಸಮಸ್ಯೆಯೂ ಹೆಚ್ಚಾಗಿತ್ತು. ಹೋದ ವರ್ಷ ಇದೇ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ನನ್ನ ಅನಾರೋಗ್ಯದ ಸಮಸ್ಯೆ ಅನುಭವಿಸಿದ ನನಗೆ ನನ್ನ ಸಂಸಾರದವರಿಗೆ ಕಾಶಿ-ವಿಜಯಣ್ಣ ಅವರ ಕುಟುಂಬದವರಿಗೆ ಮಾತ್ರ ಗೊತ್ತು. ಏಕೆಂದರೆ ಇವರು ಕಣ್ಣಾರೆ ನೋಡಿದ್ದಾರೆ ಹಾಗಾಗಿ. ನನಗೆ ನನ್ನ ಹೆಂಡತಿ ಕೇಳುತ್ತಾಳೆ ಅನಾರೋಗ್ಯದ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಯಾರು ನಿಮ್ಮನ್ನು ಹೇಗಿದ್ದೀಯಾ ಎಂದು ವಿಚಾರಿಸಿದ್ದಾರೆ? ಕಛೇರಿಯ ಕೆಲ ನನ್ನ ಆತ್ಮೀಯ ಸಹೋದ್ಯೋಗಿಗಳನ್ನು ಬಿಟ್ಟರೆ ಬೇರಾರೂ ನನ್ನ ಅನಾರೋಗ್ಯದ ಬಗ್ಗೆ ವಿಚಾರಿಸಿಲ್ಲ. ಕೆಲಸಕ್ಕಾದರೆ ಎಲ್ಲರೂ ಅದಾಗಿಲ್ಲ ಇದಾಗಿಲ್ಲವೆಂದು ಕೇಳುತ್ತಾರೆ. ನಮ್ಮ ಯೋಗ ಕುಟುಂಬದ ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬರೂ ಹಾಗೂ ನನ್ನ ಹಿತೈಷಿಗಳೆಲ್ಲರೂ ದಯವಿಟ್ಟು ನನ್ನನ್ನು ಕ್ಷಮಿಸಿ. ನಾನು ಈ ರೀತಿ ಮಾಡಬಾರದಿತ್ತು ಆದರೆ ಅನಿವಾರ್ಯ ಪರಿಸ್ಥಿತಿ. ನಾನು ಬದುಕಿರುವಾಗ ನನ್ನ ಕುಟುಂಬದವರಿಗಾಗಲಿ, ಹಿತೈಷಿಗಳಿಗಾಗಲೀ ಸರಿಯಾಗಿ ನೋಡಿಕೊಳ್ಳಲಾಗಲಿಲ್ಲ ದಯವಿಟ್ಟು ಎಲ್ಲರೂ ನನ್ನನ್ನು ಕ್ಷಮಿಸಿ.
ದಯವಿಟ್ಟು ನನ್ನ ಸಾವಿನಿಂದ ನನಗೆ ಬರಬೇಕಾದ ಎಲ್ಲ ರೀತಿಯ ಹಣವನ್ನು 1.ನನ್ನ ಅಮ್ಮ, 2. ನನ್ನ ಅಕ್ಕ, 3.ನನ್ನ ಅಣ್ಣ, 4.ನನ್ನ ಹೆಂಡತಿ 5.ನನ್ನ ಮಗಳಿಗೆ 5 ಭಾಗಗಳಾಗಿ ಸರಿಯಾಗಿ ಹಂಚಿ. ನನಗೆ ಎಲ್ಲರೂ ಬೇಕು….ನನಗೆ ಬಂದಂತಹ ದುರ್ಗತಿ ಇನ್ನು ಮುಂದೆ ಯಾರಿಗೂ ಬರಬಾರದು. ಕಳೆದ ತಿಂಗಳು 15 ದಿನ ನಮ್ಮೆಲ್ಲಾ ಕೆಲಸಗಳನ್ನು ಬದಿಗೊತ್ತಿ ಆಡಿಟ್ ಕೆಲಸವನ್ನು ಮಾಡಿ ಎಂದಿದ್ದಕ್ಕೆ ಎಲ್ಲರೂ ಅದನ್ನೇ ರಾತ್ರಿ-ಹಗಲು ಎನ್ನದೆ ಮಾಡಿದ್ದೇವೆ. ಇದು ಎಲ್ಲರಿಗೂ ತಿಳಿದಿರುವ ವಿಷಯವೆ. ಆದರೂ ಆ ಟೈಂ ನಲ್ಲಿನ ಕೆಲಸಗಳು ಮಾಡಿಲ್ಲ ಏಕೆ ಎನ್ನುತ್ತಾರೆ ಎಲ್ಲಾ ಗೊತ್ತಿದ್ದು, ಈ ಮೇಲಧಿಕಾರಿಗಳು. ಏನು ಹೇಳ್ಬೇಕು ಇವ್ರಿಗೆಲ್ಲ?.
₹.2 ಕೋಟಿ ಅನುದಾನವೇ ಬಿಡುಗಡೆ ಮಾಡುತ್ತಿಲ್ಲ, ಆದರೆ 2 ಕೋಟಿ ಕಾಮಗಾರಿಗಳನ್ನ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳಿ ಅಂತಾರೆ. ಬಿಡುಗಡೆ ಮಾಡಿದ ದುಡ್ಡಿಗೆ ಕಾಮಗಾರಿ ತಗೊತಿವಿ ಅಂದ್ರೆ ಹಾಗೆ ಬೇಡ ಅದು ತಪ್ಪು 2 ಕೋಟಿದು ಒಟ್ಟಿಗೆ ತಗೊಳಿ ಅಂತಾರೆ. ಈಗಾಗ್ಲೆ 2018-19ನೇ ಸಾಲಿಂದು 2 ಕೋಟಿ ತಗೊಂಡಿರೊದಕ್ಕೆ ಅದು ನನಗೆ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ, ಅದನ್ನು ನಾನು ಹೇಳಿಲ್ಲ ಅಂತಾರೆ. ಇದು ಯಾವ ನ್ಯಾಯ? ಇದು ಹೇಗೆ? ಕೆಲಸ ಮಾಡ್ದೋರು, ಕಾಮಗಾರಿ ಮಾಡ್ದೋರು ಏನು ಮಾಡ್ಬೇಕು? ಇನ್ನ ಮೇಲಾದರೂ ಮೇಲಾಧಿಕಾರಿಗಳು ಕೆಳಹಂತದ ನೌಕರರ ಕಷ್ಟಗಳನ್ನು ಅರ್ಥ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಕೆಲಸಮಾಡುವಂತಾಗಲಿ. ಆಗಲೇ ನನ್ನ ಆತ್ಮಕ್ಕೆ ಶಾಂತಿ…. ನನಗೆ ತುಂಬಾ ನೋವಾಗಿ ನಾನು ಈ ನಿರ್ಧಾರವನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದೇನೆ. ನನ್ನ ಈ ನಿರ್ಧಾರದಿಂದ ಯಾರಿಗಾದರೂ ಬೇಜಾರಾಗಿದ್ದರೆ ದಯವಿಟ್ಟು ಕ್ಷಮಿಸಿ. ನನಗೆ ಇದು ಅನಿವಾರ್ಯವಾಗಿದೆ. ನಾನುಸೇರಿ ರಾತ್ರಿ ಎಲ್ಲ ಯೋಚನೆ ಮಾಡಿದ್ದೇನೆ. ನನಗೆ ಆತ್ಮಹತ್ಯೆ ಬಿಟ್ಟು ಬೇರೆ ದಾರಿ ತೋಚುತ್ತಿಲ್ಲ. ಈ ದಾರಿಯೆ ಸರಿ ಅನ್ನಿಸುತ್ತಿದೆ…… ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಯಾರಿಗೂ ಬೇಜಾರು ಮಾಡಬಾರದು…ನಮ್ಮ ಕೈಲಾದರೆ ಸಹಾಯ/ಒಳ್ಳೆಯದನ್ನು ಮಾಡಬೇಕೆ ಹೊರತು, ಕೆಟ್ಟದ್ದನ್ನಂತೂ ಮಾಡಲೇ ಬಾರದು….. ನಿಜವಾಗಿಯೂ ಹೇಳಬೇಕೆಂದರೆ ಡಿಸಿ ದಯಾನಂದ ಸರ್ ಇದ್ದಾಗ ರಾತ್ರಿ-ಹಗಲೆನ್ನದೆ ಕೆಲಸ ಮಾಡಿದರೂ ಇಷ್ಟು ಬೇಜಾರಾಗಲೀ ನೋವಾಗಲೀ ಒಂದು ದಿನವೂ ಆಗಲಿಲ್ಲ. ಏಕೆಂದರೆ ಅವರು ಪ್ರೀತಿ ಇಂದ ಕೆಲಸವನ್ನು ಮಾಡಿಸುತ್ತಿದ್ದರು. ಅವರಿದ್ದಾಗ ಹೇಗಿತ್ತು ಅಂತ ಹತ್ತಿರದಿಂದ ನೋಡಿದವರೆಲ್ಲರಿಗೂ ಗೊತ್ತಿದೆ. ಯಾವ ಮೇಲಧಿಕಾರಿಯೇ ಆಗಲಿ ಇನ್ನು ಮುಂದೆ ತಮ್ಮ ಕೆಳಹಂತದ ನೌಕರರಿಂದ ಹೆದರಿಸಿ ಬೆದರಿಸಿ ಕೆಲಸವನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳುವ ಬದಲು ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ ಕೆಲಸ ತೆಗೆದು ಕೊಳ್ಳುವಂತಾಗಲಿ. ಕೊನೆಯದಾಗಿ ನನಗೊಂದು ಆಸೆ ನನ್ನ ದೇಹದ ದಾನವನ್ನು ಮಾಡಲು ನನಗೆ ಆಸೆ, ಆದರೆ ನಾನೇನಾಗುತ್ತೇನೊ ನನಗೇ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ. ಮತ್ತೊಂದು ಆಸೆ ನನ್ನ ಹಣದಲ್ಲಿ ಸ್ವಲ್ಪ ಬಡವರಿಗೆ/ ಶಿವಮೊಗ್ಗದ ಶಾರದಾದೇವಿ ಅಂಧರ ಶಾಲೆಯಲ್ಲಿ ಓದುತ್ತಿರುವ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಏನಾದರೂ ಸಹಾಯ ಮಾಡಬೇಕೆಂದುಕೊಂಡಿದ್ದೆ, ಸಾಧ್ಯವಾದರೆ ಅದನ್ನೊಂದು ಈಡೇರಿಸಿ.‌ ಕೊನೆಯದಾಗಿ ನನ್ನ ಹೆಂಡತಿಯಲ್ಲೊಂದು ಬಿನ್ನಹ ನನ್ನ ಮಗಳನ್ನು ಚೆನ್ನಾಗಿ ಓದಿಸು. ಅವಳು ಹಲವಾರು ಜನರಿಗೆ ಒಳ್ಳೆಯದನ್ನು (help) ಮಾಡುವಂತಹವಳಾಗಿ ಬೆಳೆಯಲಿ. ಅಷ್ಟೆ…..

ಜೈ ಗುರೂಜಿ,
ಜೈ ಸದ್ಗುರುವೇ ನಮಃ,
ಜೈ ರಾಮಕೃಷ್ಣ ಪರಮಹಂಸ ಶಾರದಾದೇವಿ ನಮಃ,
ಜೈ ವೆಂಕಟಾಚಲ ಅವಧೂತಾಯ ನಮಃ,
ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಒಳಿತಾಗಲಿ, ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಶುಭವಾಗಲಿ……